Zwykle Sieradzki Festiwal Muzykujących Rodzin odbywał się w połowie maja. W tym roku, po raz pierwszy sieradzcy muzycy spotkali się w listopadzie. Koncertowi, jak zwykle, towarzyszyło wiele emocji. Emocje wśród wykonawców są oczywiste, ale również publiczność bardzo emocjonalnie reagowała na występy swoich najbliższych. Gromkie brawa i wyrazy uznania wywoływały uśmiech na twarzach muzyków.

Na scenie w Państwowej Szkole Muzycznej I stopnia w Sieradzu pojawiło się siedem rodzin, aby zaprezentować wyniki swojej pracy, spotkać się ze znajomymi, wymienić doświadczenia, porozmawiać o muzyce.

Michalina Milak, absolwentka naszej szkoły w klasie skrzypiec, a obecnie uczennica PSM I i II st. w Zduńskiej Woli wraz z tatą Radosławem grającym na gitarze wykonali przebój zespołu Queenn – We are the champions oraz hit zespołu Europe - The Final Countdown.

Na show w wykonaniu najmłodszych uczestników Festiwalu zawsze można liczyć. I tak było tym razem. Marta Krasińska brawurowo wykonała piosenkę „Morze Bałtyckie" przy akompaniamencie swoich rodziców – Sylwii na skrzypcach i Pawła – na fortepianie. Plan zakładał, że tę piosenkę wykona w duecie ze swoją młodszą siostrą Celiną, ale jak to bywa, Celinka już na scenie zmieniła zdanie i nie zechciała towarzyszyć siostrze. Następnie małżonkowie Krasińscy wykonali piosenkę Tadeusza Nalepy – „Kiedy byłem…". Zachęcona aplauzem publiczności i sukcesem rodziców oraz siostry Marty, Celina wyszła z kryjówki za fortepianem, wzięła mikrofon do ręki i przy fortepianowym akompaniamencie taty, pozostając w objęciach mamy, zaśpiewała piosenkę.

Bracia Adrain i Aleksander Miłoszowie są perkusistami. Na dzisiejszy występ przygotowali dwa utwory. Pierwszy „Stand Off" wykonali na werblach, a drugi zatytułowany „Piet Spielt Biet" zagrali na wibrafonie i marimbie. Publiczność nagrodziła ich gromkimi brawami.

Jak się okazuje nasz Festiwal nie integruje wyłącznie poszczególnych członków rodziny, ale integruje całe rody. Na scenie w dwóch utworach zaprezentował się zespół wielorodzinny. W rodzinie Górnych zagrali: Paweł – tata – na perkusji, Przemysław – syn – na saksofonie altowym, Bartosz – syn – na gitarze, Maksym Bartczak – kuzyn – na gitarze basowej i fortepianie. Rodzinę Fraszczyńskich reprezentowało rodzeństwo – Klaudia – klarnecistka i Kamil – trębacz. Wiele godzin spędzonych na wspólnych próbach zaowocowało przygotowaniem dwóch utworów. Zabrzmiał temat z filmu o Jamsie Bondzie oraz Java Allena Toussainta. Występ dopracowany był w każdym calu. Wykonawcy mieli stosowne, jednolite stroje. Wielkie brawa.

Występ rodziny Wieczorków poprzedziła autozapowiedź:

Wszyscy członkowie naszego zespołu są absolwentami PSM I stopnia w Sieradzu. Michalina kontynuuje edukację muzyczną w PSM II stopnia w Zduńskiej Woli. W Festiwalu Muzykujących Rodzin uczestniczymy nieprzerwanie od 2012 r.

Nie wiemy, co wydarzy się na scenie, ale wchodzimy na nią naładowani pozytywną energią, która nam pozostała po świetnej zabawie na próbach. Występ jest wisienką na torcie, istotą całego przedsięwzięcia są jednak same przygotowania, czyli to wspólne „muzykowanie", które zostało przywołane w nazwie Festiwalu. Tą radością, którą daje muzyka chcemy się dziś z Państwem podzielić. I tu pewnie zaskoczenie. Marcin porzucił akordeon na rzecz gitary basowej. Bolą go palce, schodzi skóra – ale się nie poddaje……..

„Let it Be" grupy Remastered (kompozycja John Lenon i Paul McCartney) Wieczorkowie wykonali w składzie: Michalina – fortepian, śpiew, Marcin – gitara basowa i Wojtek – perkusja.

Koncert zakończył występ wielopokoleniowej rodziny. Eugeniusz Elerowski pojawił się na scenie wraz ze swoją córką Joanną i wnuczętami – Ewą i Adamem. Pan Eugeniusz śpiewał, grał na gitarze i harmonijce ustnej, pani Joanna grała ma fortepianie i marakasach, wnuczek Adam wykonał odpowiedzialną partię na dzwonkach, a następnie dołączył do mamy z marakasami, zaś wnuczka Ewa dzielnie wspierała dziadka w śpiewie. W wykonaniu tegoż ensamble`a usłyszeliśmy Luisa Amstronga – „What A Wonderful World" w aranżacji i tłumaczeniu pana Eugeniusza oraz „Sieradzki walczyk", kompozycję pana Eugeniusza Elerowskiego.

Dzień ten był przede wszystkim świętem muzyki i świętem rodziny. Wspólne muzykowanie z pewnością wzmocniło więzy między członkami rodziny. Sprawiło, że zaczęli rozumieć się lepiej, choć grając nie posługiwali się słowami. Chodzi o to, aby wszyscy, bez względu na wiek, płeć, kolor skóry, pochodzenie i zamożność mogli czerpać radość z wykonywania muzyki.

źródło: PSM I st. w Sieradzu

Zobacz zdjęcia:

Zobacz inne wiadomości